laatse dag mindo en nu verder reizen!

Gisteren hadden we alweer onze laatste dag in Mindo.
Als we opstaan is het onbewolkt en schijnt de zon volop.
Na een heerlijk ontbijtje, gaan we vandaag een andere route lopen. Al de in het vorig verslag genoemde "avontuurlijke" activiteiten, laten we maar voor wat het is.
We gaan op pad en worden al snel getrakteerd op prachtige vergezichten : wat is het hier mooi. Ook nu weer volop vogels en vlinders als kers op de taart vliegt er op nog geen drie meter boven ons hoofd, een geweldige roofvogel: super.

Na een mooie wandeling van een uurtje of drie , zijn we terug in het dorp. Mindo heeft een eigen chocolade factory die een chocolate tour aanbiedt.
Dat willen we natuurlijk niet missen. Een dame legt ons in perfect Engels eerst uit hoe de cacaobonen worden verwerkt tot de chocolade, zoals wij die kennen. Interessant verhaal. Er komt nogal wat bij kijken om de bonen te verwerken en het duurt 5 tot 6 weken voordat de geoogste bonen gebruikt kunnen worden voor de chocolade bereiding.
Na de uitleg krijgen we een rondleiding waar we het proces van verwerking kunnen zien: leuk!
Na de rondleiding een klein proeverijtje: Pure chocolade , zonder suiker. Chocolade met chilli : heel lekker en daarna met suiker. Als toetje krijgen we nog een stukje Brownie : super lekker!

Na al dat wandelen en proeven is het tijd voor de lunch. We zitten in het nevelwoud en dat betekent dat in de middag de bewolking flink toeneemt en er veelal flink water naar beneden komt. Net op tijd bereiken we ons lunchplekje. We ontmoeten daar een stuk of 6 Nederlandse meiden die door Zuid Amerika trekken. Leuk om die verhalen te horen. Als we heerlijke belegde bruine boterhammen op hebben, stopt de regen en we kuieren op ons gemak naar het hostal.

Vandaag is het tijd om verder te reizen naar Latacunga. Op advies van één van de locals, besluiten we om via Quito te reizen. Betekent wel dat we de hele stad moeten doorkruisen om van het aankomststation naar het vertrekstation te komen, maar we zien wel.
Ik ga vast kaartjes kopen en vraag waar de bus vertrekt. Volgens de dame achter het loket om de hoek links. Als we na het ontbijt richting vertrekpunt lopen , staan er ook al een aantal Fransen te wachten.
Als het vertrektijdstip nadert is er nog geen bus te bekennen. De Franse meneer gaat even op onderzoek uit: vertrekt de bus gewoon op een andere plek.
Gelukkig mogen we nog mee en na twee uurtjes stappen we in Quito uit bij het station Ofelia.
Nu even uitzoeken hoe we op het andere station komen dat gauw 20 km verder zuidelijker is gesitueerd.
Na wat heen en weer gevraag is het duidelijk welke bus we moeten hebben en dat we in ieder geval over moeten stappen.
In de bus vraag ik nog voor de zekerheid waar we er uit moeten om de goede bus naar het station (Quitumbe) te pakken. een alleraardigste man zegt ons dat hij wel waarschuwt als we er uit moeten. En jawel , na een aantal stops worden we er op gewezen dat we de volgende halte moeten overstappen, gracisas senor, muy amable!

De bus naar Quitumbe raakt gedurende de rit overvol, mensen proppen zich werkelijk de bus in!
Na alles bij elkaar 1 1/2 uur door de stad te zijn gesjeesd, stappen we bij het busstation uit.
En het is een loei van een station, wauw het lijkt wel een terminal van een luchthaven.
Ondanks de grootte van het station is het makkelijk om op bij de juiste halte te komen: alles staat prima aangeven.

Om drie uur vertrekken we naar onze eindbestemming. Als we Quito eenmaal verlaten hebben( wat een immense stad) doemt een alweer prachtig landschap op. Helemaal anders dan de nevelwouden waar we de afgelopen dagen verbleven.
Glooiende bergen met op de achtergrond de, helaas in nevelen gehulde, piek van de vulkaan Cotopaxi. Hoe dan ook een imposant gezicht.

Na aankomst op het station van Latacunga, gaan de backpacks om en lopen we naar het centrum om een hostal te zoeken.
Bij de eerste vangen we bot , maar snel daarna hebben we een goede kamer met mooi uitzicht op het plein.

Al bij al gaat het zelfstandig reizen tot nu toe van een leien dakje. De mensen zijn erg behulpzaam en helpen je dan ook goed op weg.
a la proxima,

Grt

Frank en Renée