Riobamba en de trein naar el nariz del diablo
Door: frankenrenee
Blijf op de hoogte en volg Frank en renee
09 Augustus 2015 | Ecuador, Riobamba
Na de regendag van gisteren vertrekken we uit Tena met een stralende zon richting Riobamba. Reizen met de bus ia hier geen saaie aangelegenheid.
Tijdens de reis komen er geregeld verkopers aan boord . Naast de gebruikelijke snack- en frisdrankverkopers, stapt er minstens één iemand in die iets anders aan de man wil brengen. Het ritueel kennen we na bijna drie weken wel: de verkoper houdt een verhaal over zieke moeders/kinderen, studies die zelf gefinancierd moeten worden en andere "hartverscheurende" ellende. Dan komt de verkoopwaar voor de dag. Van alles wordt aan de man gebracht: zeep, balpennen, boekjes, cd's , bonbons, kauwgum en allerlei pillen en smeerseltjes voor de meest uiteenlopende kwalen.
We laten het allemaal lekker aan ons voorbijgaan en genieten weer van het prachtige landschap.
Als we dichter bij Riobamba komen, zien we de, helaas, in wolken gehulde grootste vulkaan van de Andes : de Chimborazo.
Na aankomst op het busstation gaan we eerst een hapje eten. De vriendelijke uitbaatster van het restaurant wijst ons de weg naar het centrum. en na 20 minuten "backpacken", vinden we een prima hotelletje op nog geen 100 meter van het treinstation.
Fijn, want morgen willen we de treinrit naar de duivelsneus doen
( el Nariz del Diablo) een berg in de vorm van een duivelsgezicht met
(natuurlijk) een flinke neus. Volgens alle informatie die ik daarover gelezen heb, vertrekt de trein om 7 uur vanuit Riobamba om enkele uren later via de Duivelsneus te stoppen in Alausi een dorp 6o km van Riobamba vandaan.
Het bijzondere van deze rit is dat de helling van sommige delen van het traject zo steil is dat de trein zigzaggend de berg op moet klimmen. We zijn benieuwd hoe dat werkt! Trouwens in Ecuador is er geen regulier treinverkeer, de rit naar de Duivelsneus is er puur voor de toeristen.
Enfin, na het inchecken maar meteen naar het station om kaartjes voor de volgende dag te regelen.
Als binnenkomer horen we dat de trein voorlopig niet vanuit Riobanba vertrekt maar vanuit Alausi met een tussenstop in Simbambe. (niet Zimbabwe!)
Betekent dat we eerst twee uur moeten bussen naar Alausi en daar pas op de trein kunnen stappen.
Maar goed , we willen toch graag de rit maken en kopen twee kaarten.
Een hele belangrijke meneer achter een PC vult al onze gegevens in en uiteindelijke krijgen we een keurige uitdraai mee.
Als uitsmijter blijken de kaartjes beduidend duurder te zijn dan we verwacht hadden, maar een kniesoor die daar over miept.
De volgende dag stappen we om 8 uur in de bus. De rit naar Alausi is werkelijk heel bijzonder. Nadat we de stad hebben verlaten rijden we in een landschap van kegelvormige bergen die voor een groot deel uit akkers bestaan. Doordat er op de percelen verschillende gewassen worden verbouwd , zijn de bergen lappendekens van diverse kleuren: MOOI!
Als de rit vordert wordt de natuur wat ruiger.
Na twee uurtjes bereiken we Alausi, een aardig bergplaatsje. Het station hebben we snel gevonden en een half uurtje voor vertrek kunnen we inchecken. Met de gecontroleerde en van de nodige stempels voorziene kaarten, mogen we het perron op.
De wagons van de trein zijn van hout, zien er "nostalgisch" uit, en zijn voorzien van behoorlijk comfortabele stoelen.
Precies op tijd zet de diesellocomotief de trein in gang. In iedere wagon is een medewerker die kort uitlegt wat er staat te gebeuren: we rijden naar de Duiveslneus, dan terug naar Simbambe waar we een uurtje stil staan en de passagiers een kopje koffie ed kunnen gebruiken, dan gaat het weer terug naar Alausi en dat in drie uur tijd!
Het moet gezegd, de rit zelf is bijzonder. We rijden door ruig berglandschap met spectaculaire vergezichten en rivieren die de rotsen doorklieven: prachtig.
Aangekomen bij de duivelsneus, stopt de trien een kwartiertje zodat er foto's gemaakt kunnen worden. De plek waar we zijn is mooi , maar we zien echt niet dat deze berg een duivelsgezicht moet voorstellen en ook de neus blijft voor ons verborgen!
Na de stop rijden we terug naar Simbambe waar we lekker koffie drinken en een broodje eten.
Er is ook een voorstelling van een dansgroep, tja de trein zit vol met toeristen...
Als we naar Alausi gaan moet de trein gaan zigzaggen. Dit werkt als volgt: de trein rijdt op een spoor totdat de helling te steil wordt.
Hij gaat dan terug uit en rangeert op een ander spoor. Op dát spoor kan hij dan weer verder omhoog totdat de helling weer te steil wordt en voorgaande herhaald wordt. Toch wel vernuftig bedacht!
Na aankomst in Alausi nemen we de bus terug naar Riobamba.
Het is eigenlijk de hele dag al mooi weer: blauwe lucht met hier en daar een wit plukje wolk.
Als we de stad naderen zien we de Chimborazo heel helder. Deze steekt met zijn hoogte van ruim 6 km boven alle andere bergen uit. De zon schijnt op de eeuwige sneeuw die op de top ligt en maakt de vulkaan tot een formidabele verschijning: WAUW heel indrukwekkend!. Renée maakt snel een paar foto's vanuit de rijdende bus. Dat is wel een nadeel van zo reizen: geen foto stops!
Vandaag zijn we in de stad gebleven. Riobamba is een aangename stad met mooie parken, koloniale gebouwen en geweldige overdekte markten.
Als toetje was er vanmorgen nog een "echte" markt. Niet zo fantastisch als die in Saquislli, maar ook deze was zeker de moeite waard.
Kortom we hebben ons prima vermaakt hier. Morgen op weg naar Cuenca.
adios
Frank en Renée
Tijdens de reis komen er geregeld verkopers aan boord . Naast de gebruikelijke snack- en frisdrankverkopers, stapt er minstens één iemand in die iets anders aan de man wil brengen. Het ritueel kennen we na bijna drie weken wel: de verkoper houdt een verhaal over zieke moeders/kinderen, studies die zelf gefinancierd moeten worden en andere "hartverscheurende" ellende. Dan komt de verkoopwaar voor de dag. Van alles wordt aan de man gebracht: zeep, balpennen, boekjes, cd's , bonbons, kauwgum en allerlei pillen en smeerseltjes voor de meest uiteenlopende kwalen.
We laten het allemaal lekker aan ons voorbijgaan en genieten weer van het prachtige landschap.
Als we dichter bij Riobamba komen, zien we de, helaas, in wolken gehulde grootste vulkaan van de Andes : de Chimborazo.
Na aankomst op het busstation gaan we eerst een hapje eten. De vriendelijke uitbaatster van het restaurant wijst ons de weg naar het centrum. en na 20 minuten "backpacken", vinden we een prima hotelletje op nog geen 100 meter van het treinstation.
Fijn, want morgen willen we de treinrit naar de duivelsneus doen
( el Nariz del Diablo) een berg in de vorm van een duivelsgezicht met
(natuurlijk) een flinke neus. Volgens alle informatie die ik daarover gelezen heb, vertrekt de trein om 7 uur vanuit Riobamba om enkele uren later via de Duivelsneus te stoppen in Alausi een dorp 6o km van Riobamba vandaan.
Het bijzondere van deze rit is dat de helling van sommige delen van het traject zo steil is dat de trein zigzaggend de berg op moet klimmen. We zijn benieuwd hoe dat werkt! Trouwens in Ecuador is er geen regulier treinverkeer, de rit naar de Duivelsneus is er puur voor de toeristen.
Enfin, na het inchecken maar meteen naar het station om kaartjes voor de volgende dag te regelen.
Als binnenkomer horen we dat de trein voorlopig niet vanuit Riobanba vertrekt maar vanuit Alausi met een tussenstop in Simbambe. (niet Zimbabwe!)
Betekent dat we eerst twee uur moeten bussen naar Alausi en daar pas op de trein kunnen stappen.
Maar goed , we willen toch graag de rit maken en kopen twee kaarten.
Een hele belangrijke meneer achter een PC vult al onze gegevens in en uiteindelijke krijgen we een keurige uitdraai mee.
Als uitsmijter blijken de kaartjes beduidend duurder te zijn dan we verwacht hadden, maar een kniesoor die daar over miept.
De volgende dag stappen we om 8 uur in de bus. De rit naar Alausi is werkelijk heel bijzonder. Nadat we de stad hebben verlaten rijden we in een landschap van kegelvormige bergen die voor een groot deel uit akkers bestaan. Doordat er op de percelen verschillende gewassen worden verbouwd , zijn de bergen lappendekens van diverse kleuren: MOOI!
Als de rit vordert wordt de natuur wat ruiger.
Na twee uurtjes bereiken we Alausi, een aardig bergplaatsje. Het station hebben we snel gevonden en een half uurtje voor vertrek kunnen we inchecken. Met de gecontroleerde en van de nodige stempels voorziene kaarten, mogen we het perron op.
De wagons van de trein zijn van hout, zien er "nostalgisch" uit, en zijn voorzien van behoorlijk comfortabele stoelen.
Precies op tijd zet de diesellocomotief de trein in gang. In iedere wagon is een medewerker die kort uitlegt wat er staat te gebeuren: we rijden naar de Duiveslneus, dan terug naar Simbambe waar we een uurtje stil staan en de passagiers een kopje koffie ed kunnen gebruiken, dan gaat het weer terug naar Alausi en dat in drie uur tijd!
Het moet gezegd, de rit zelf is bijzonder. We rijden door ruig berglandschap met spectaculaire vergezichten en rivieren die de rotsen doorklieven: prachtig.
Aangekomen bij de duivelsneus, stopt de trien een kwartiertje zodat er foto's gemaakt kunnen worden. De plek waar we zijn is mooi , maar we zien echt niet dat deze berg een duivelsgezicht moet voorstellen en ook de neus blijft voor ons verborgen!
Na de stop rijden we terug naar Simbambe waar we lekker koffie drinken en een broodje eten.
Er is ook een voorstelling van een dansgroep, tja de trein zit vol met toeristen...
Als we naar Alausi gaan moet de trein gaan zigzaggen. Dit werkt als volgt: de trein rijdt op een spoor totdat de helling te steil wordt.
Hij gaat dan terug uit en rangeert op een ander spoor. Op dát spoor kan hij dan weer verder omhoog totdat de helling weer te steil wordt en voorgaande herhaald wordt. Toch wel vernuftig bedacht!
Na aankomst in Alausi nemen we de bus terug naar Riobamba.
Het is eigenlijk de hele dag al mooi weer: blauwe lucht met hier en daar een wit plukje wolk.
Als we de stad naderen zien we de Chimborazo heel helder. Deze steekt met zijn hoogte van ruim 6 km boven alle andere bergen uit. De zon schijnt op de eeuwige sneeuw die op de top ligt en maakt de vulkaan tot een formidabele verschijning: WAUW heel indrukwekkend!. Renée maakt snel een paar foto's vanuit de rijdende bus. Dat is wel een nadeel van zo reizen: geen foto stops!
Vandaag zijn we in de stad gebleven. Riobamba is een aangename stad met mooie parken, koloniale gebouwen en geweldige overdekte markten.
Als toetje was er vanmorgen nog een "echte" markt. Niet zo fantastisch als die in Saquislli, maar ook deze was zeker de moeite waard.
Kortom we hebben ons prima vermaakt hier. Morgen op weg naar Cuenca.
adios
Frank en Renée
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
