Stenen woud en prachtige natuur

Gisteren in de regen vertrokken richting Kuming. De stad zelf is niet echt een aantrekkelijke toeristen plaats, maar het doel is dan ook het stenen woud.
Dit is een groot gebied waar meters hoge gesteenten door erosie een "bosachtig" uiterlijk hebben gekregen. Ook is er een aantal rotsen dat, met wat fantasie, menselijke vormen vertoont.

Maar goed. Als we aankomen bij de ingang is het weer raak: heeeeel veel Chinezen hebben weer op de zelfde plek afgesproken! Het duurt dan ook even voordat we in het park zelf zijn. Het eerste waar we naar toe gaan is een uitkijkpunt, met , je raad het al, veel autochtonen die het zelfde idee hadden.
Toch wel de moeite waard het is een prachtig gezicht. Naarmate we verder het park inlopen, wordt het steeds rustiger. De Chinees( zover die al bestaat) houdt niet zo van ver lopen en een groot aantal kiest er dan ook voor om in een elctrokarretje door het pak gereden te worden. Lekker voor ons, hebben we mooi meer ruimte en kunnen we genieten van een schitterende omgeving.

Na het bezoek aan het stenen woud, rijden we naar Kuming om te overnachten. We komen laat in het hotel aan en gaan op zoek naar een restaurantje. Bij een lokaal tentje heerlijk gegeten, dan vroeg naar bed want ons wacht een lange treinreis( 1 dag + 1 nacht!)
De treinreis verloopt eigenlijk wel lekker. Overdag hebben we ons vermaakt met een potje rikken met onze twee stadsgenoten.
Vanmorgen vroeg zijn aangekomen in Guilin. We stappen in onze bus en gaan richting Ping-An, onze bestemming van vandaag. Onderweg stoppen we bij een theeplantage en krijgen uitleg over de theeteelt en - pluk. Aardig!
Na een uurtje of 2 komen we bij een busstation. We moeten hier uit onze eigen bus en overstappen op een lokale bus. Ping-An ligt namelijk midden in het Longi rijstterrassen gebied, dat niet alleen rijstbouw gebied
maar ook beschermd UNESCO landschap is. Je mag dus niet met eigen vervoer verder en we moeten ook entreegeld betalen! Weer iets waar de Chinezen erg goed in zijn: entreegeld vragen en vaak niet weinig!

Na een half uurtje wachten , kunnen we in het lokale busje stappen. De route naar Ping-An wordt almaar mooier. Overal op de bergen zie je rijstterrassen tussen de bossen.
als we aankomen in Ping-An, moeten we nog een half uur trappen klimmen om bij ons hotel te komen. Gelukkig zijn er lokale bewoners die wel brood zagen in het omhoog sjouwen van koffers. Voor 5 euro nemen ze je koffer in een grote mand mee naar boven. Het is hier bloedheet
( 35 graden) en ook zonder koffer is een half uur alleen maar stijgen zeer inspannende. Maar eenmaal boven blijkt het wel de moeite waard. We zitten in een leuk houten hotelletje met balkon(!)dat uitzicht biedt op een werkelijk adembenemend uitzicht .
Na een koffie en een douche, zijn we weer fit genoeg om zelf nog een paar uurtjes te wandelen en te genieten van de natuur en de redelijke rust die hier heerst.

Morgen gaan we onze , alweer, laatste vakantiedagen door brengen in het Karst gebergte.

GRT.

Frank en Renée