Tam Coc

15 juli.

Keurig op tijd staat er een man bij ons hotel in Hanoi om ons nasr de bus te brengen.
Het is een redelijk kleine bus met louter toeristen. We vermoeden dat deze bus ons naar het busstation brengt om daar over te stappen op de bus naar onze volgende bestemming: Tam Coc.
Als alle passagiers zijn opgehaald begint de "busboy" op te sommen welke excursies er vandaag allemaal op het programma staan. Ho, Ho, wij hebben alleen een one way ticket naar Tam Coc geboekt! De man stelt ons gerust. Dat is hem bekend, meerdere reizigers hebben een enkeltje.
We zitten achterin de bus en raken aan de praat met een Australiër, twee Engelse broes en een Duitser. Of we met pensioen zijn, wordt ons gevraagd. En bedankt mannen.
Ze vinden het allemaal wel "cool"dat we op onze leeftijd nog backpacken.
We keuvelen over van alles en nog wat, gezellig. De tijd schiet dan ook goed op en halverwege de middag worden we op het centrale plein(tje)
van Tam Coc afgezet.
Na tien minuten bereiken we ons hotel, heel mooi gelegen aan het riviertje.
Onze bungalow is heel eenvoudig maar super leuk.
Onderweg regende het van tijd tot tijd en ook nu regent het behoorlijk. De komende dagen zal het weer er niet beter op worden, helaas.
Het enige wat ontbreekt in ons verblijf is een tv. Normaal gesproken geen enkel probleem ware het niet dat vanavond de WK finale gespeeld wordt.
Renée stelt voor om in het stadje een café op te zoeken en daar de wedstrijd te bekijken. Eigenlijk niet mijn ding om in een kroeg voetbal te kijken, maar ik wil wel graag de finale zien dus .. op naar het stadje.
Halverwege barst er (alweer) een bui los en werkelijk doorweekt komen we aan op het plein.
Tot onze verrassing staat daar een grote tent met een megascherm.
Met een heel legioen Fransen en wat verdwaalde Engelsen bekijken we de meer dan aantrekkelijk wedstrijd. Slim: de lokale HORECA verkoopt er ook bier. Voor 40 ct een behoorlijk pul bier...lekker!!!
De Engelsman voor me vindt het allemaal maar onterecht dat the Frogs aan de winnende hand zijn.
Tja het zal wel nooit helemaal goed komen tussen de Britten en "the Frogs".

16 juli.
Ook vandaag: regen!!!
De contanten raken langzaam op dus pinnen is het devies. De enige ATM in het stadje is leeg! Het is weekend geweest en de machine is nog niet aangevuld. Balen. Met de fiets in de stromende regen naar het 7 km verder gelegen Ninh Binh. Daar aangekomen lukt het niet eens een pinautomaat te scoren. Navraag bij deze en gene levert niets op: ze verstaan geen woord Engels.
Ik probeer mijn geluk bij een aantal jonge vietnamezen, zij zullen toch wel wát Engels spreken. Ook niet. Ze snappen gelukkig wel dat we een ATM zoeken en één van de meiden springt op haar scooter en of we haar willen volgen?
Ze brengt ons naar de dichtstbijzijnde pinautomaat: hoe behulpzaam kun je zijn? Ik bedank haar hartelijk voor de moeite en voel me na de handelingen aan de machine voor even miljonair. Je trekt hier zomaar 2 miljoen uit het apparaat, helaas zijn de miljoenen in Vietnam amper 80 euro waard. Maar toch... zomaar 2 miljoen op zak, gebeurt me niet iedere dag!

Na het pin avontuur op weg nar Mua cave. De grot schijnt niets bijzonders te zijn er is echter ook een uitzichtpunt dat wel de moeite waard is.
De gehuurde fietsen zijn van een dubieuze kwaliteit. Het kraakt en piept van alle kanten . Daarbij zakt het op hoogte afgestelde zadel langzaam maar zeker naar beneden waardoor ik al snel met mijn knieën zowat tegen het stuur aan kom. Ach, we doen het ermee.
Gelukkig gaat de constante regen over in af en toe een bui en na een klein uurtje bereiken we Mua.
Na een voor Vietnamese begrippen belachelijk hoge entreeprijs betaald te hebben, beginnen we aan de klim van zo'n 500 treden richting de top van de berg.
Daar aangekomen kijken we uit op de vallei van dit wederom prachtige stukje Vietnam. Net als in Halong Bay heb je hier limestone rotsen die soms loodrecht uit de grond lijken te komen. Tussen de bergen slingert zich een riviertje waar een hele stoet kleine bootjes met toeristen zich een weg baant. Al bij al een inderdaad, schitterend uitzicht.
Als we een tijdje genoten hebben van de prachtige natuur om ons heen, komt er weer een flinke klets water naar beneden. Gelukkig staat er op de top een kleine tempel waar we de bui uitzitten.
Als het droog is nemen we de 500 treden weer richting begane grond.
De grot die we daarna bezoeken stelt niets voor: een uitholling in een berg, meer niet.
Op de krakkemikkige fietsen rijden we op ons gemak terug Naar Tam Coc.

17 juli
Vandaag maar weer een fietsje gehuurd. Nu wel een wat uitgebreidere inspectie gedaan en deze fietsen zijn een stuk beter dan die van gisteren.
Doel vandaag: Huo Lu. Een 12 km verder gelegen oude hoofdstad van Vietnam, enkele duizenden jaren geleden. Het weer zit redelijk mee. Nu even geen hoosbuien maar zo af en toe een spatje regen. Als we halverwege een kleine pauze nemen, komen we een in Vietnam wonende Canadees tegen. Volgens hem gaat het rond de middag goed los met stevige onweersbuien. Gelukkig heeft de lokale Piet Paulisma het bij het verkeerde eind.
Huo Lu is een aangename plek om te zijn. Een aantal aardige tempels en bijgebouwen maken het een redelijk interessante stop. Na een uurtje heb je het wel gezien, want heel groot is het niet.
Als we onze stalen rossen uit de stalling hebben opgehaald, peddelen we richting Trang An. We willen daar een boottocht maken.
Aangekomen in Trang An, eerst even lunchen. Daarna kaartjes kopen voor het bootje.
We moeten na de controle nog wachten. Per bootje minimaal 3 personen wordt ons gezegd. Gelukkig komt er vrij snel een alleen reizende Amerikaanse en rond twee uur kan de tocht beginnen.
Op de rivier bij ons hotel komen ook geregeld bootjes voorbij. De roeiers van die bootjes bedienen de riemen met hun voeten! Grappig gezicht.
Onze bootsvrouw, roeit echter met de armen. Opvallend: heel veel zwaar lichamelijk werk wordt hier door vrouwen gedaan. Toch het sterke geslacht?
Maar goed, even terug naar onze tocht. Gisteren van grote hoogte de
vallei aanschouwt. Nu varen we in een soortgelijke vallei en genieten we van de werkelijk prachtige natuur. We komen steeds meer tot inzicht dat we het circus van Halong Bay beter hadden kunnen overslaan.
Een keer of twee varen we door een grot en moeten we onze hoofden ver naar voren buigen om het plafond niet te raken. We leggen een aantal keren aan bij een tempel. Niks mis mee maar heb je er één gezien, dan heb je ze allemaal gezien, in dit geval.
Na ruim drie uur op het water meren we weer aan. Goede keuze om hier de tocht te maken: lekker relaxt en een hele mooie omgeving: top.
Terug in on stadje heerlijk gegeten in het restaurant met de huiselijke naam Father cooking. Uitstekende Vietnamese gerechten met Father in de keuken en Mother die met een brede glimlach de bediening op zich neemt.

18 juli
Vandaag hebben we een auto met chauffeur ingehuurd. Lekker luxe!
We willen een tocht door de wetlands van Van Long maken. Hoewel het slechts 27 km van onze slaapplaats ligt, zien we het niet zitten om de knieën te belasten op de matige Vietnamese fietsen. Vandaar de auto!
Om 8 uur worden we opgehaald en ook nu weer regent het pijpenstelen. Niet te geloven hoeveel water er valt. Heerlijk om op de achterbank de dikke regendruppels van de ramen te zien parelen.
Als we Van long bereikt hebben, stopt ook de regen. Omdat het nog vroeg is , zijn we de enigen die door de wetlands varen. Qua natuur niet zo spectaculair als gisteren, maar wat een rust! Zeker de moeite waard. Helaas eist de "vooruitgang" ook hier zijn tol: her en der staan in de verte cementfabrieken die een meer dan lelijke onderbreking zijn van de verder mooie omgeving: jammer.
Gelukkig brengt onze bootsvrouw ons op plekken waar de fabrieken niet te zien zijn en dan is het hier een heerlijk rustige en bijzondere plek.
Als we terug varen zijn we helemaal blij dat we zo vroeg waren. Een aantal bootjes met vrij luidruchtige Vietnamezen vaart ons tegemoet: weg serene rust!

De rest van de dag besteden we met heerlijk lamballen.
Morgen de nachtbus naar Pong Nah.
Je hoort weer van ons,

Groet,

Frank en Renée