Kon Tum

28 juli.

Vandaag hebben we nog een dagje Hoi An. Vanavond nemen we weer een nachtbus naar Kon Tum.
Met de geleende fietsen van de homestay gaan we de omgeving van Hoi An verkennen.
Het is hier, als je eenmaal van de doorgaande weg af bent, heel rustig en zeker ook mooi.
We fietsen door rijstvelden en tuinen waar een keur aan groenten en fruit wordt verbouwd. Na een heerlijke lunch in een afgelegen restaurantje, gaan we verder. Een tijdje later zijn we toch even de weg kwijt en besluiten we maar om dezelfde route terug te nemen. Met nog een half uur fietsen voor de boeg, voel ik dat de achterband van mijn fiets slap wordt: jawel een lekke band.
Gelukkig hebben we nog ruim de tijd om terug in Hoi An te komen en gaan we te voet verder.
Even later komt er een man die ons wel even wil helpen. Met gebaren laat hij ons weten dat hij een fietspomp regelt.
De man stinkt enorm naar de drank en als de band weer op spanning is vraagt hij om "Money". Och, och zelfs voor een enkele vietnamees heeft hulpverlenen ook zijn prijs!. Geen zin in een scene, geef ik de kerel een paar duizend Dong die, zonder twijfel, gebruikt zullen worden om "happy Water" te kopen.
Nu zaak om het tempo erin te zetten want de achterband wordt al snel slapper.

Tegen 19.00 uur worden we keurig opgehaald om naar de bus gebracht te worden. Na een rit van een half uur worden we langs de snelweg afgezet. De nachtbus stopt blijkbaar hier en na een tijdje wachten kunnen we inderdaad in de bus stappen.
We worden helemaal naar achterin de bus verwezen, waar we ook nog eens boven in moeten kruipen. Niet echt comfortabel: we kunnen niet rechtop zitten en we liggen met 5 personen op hele smalle bedjes tegen elkaar aan geplakt.

29 juli.
Na (weer) een nacht zonder al te veel slaap, stappen we rond 5 uur goed brak uit de bus.
Eerst even bijkomen en uitzoeken waar ons hotel is. Na een half uurtje gaan we op weg. We passeren een kerk die mudvol is. Een twintigtal gelovigen zit zelfs buiten op plastickrukjes om de dienst te kunnen volgen en dat om 5.45 uur in de ochtend: kom daar nog maar eens om in Nederland! Het hotel is vlakbij, maar eerst een ontbijtje. Langs de weg zijn al kraampjes open die belegde broodjes verkopen. De verkoper smeert van alles op het broodje dat verder belegd wordt met rauwkost, ei en vleeswaren: lekker!!
De komende dag logeren we in een hotel trainingscentrum. In dit hotel worden kansarme jongeren uit de streek opgeleid om in de HORECA een baan te krijgen: mooi initiatief.
We worden keurig ontvangen en ook het regelen van een uitstapje voor morgen én het busticket voor de volgende bestemming, wordt keurig uitgevoerd.
Ook fijn: ondanks dat we uren vóór de inchecktijd ons melden, mogen we de kamer al gebruiken!
Vandaag staat er niet veel op het programma. Zoals gezegd zijn we redelijk brak van de reis en rustig aan doen is dan ook het devies.
Kon Tum is absoluut geen toeristenstad. Nog meer dan in Dong Hoi, worden we zelf soms als attractie beschouwd.
Eind van de middag komt onze gids uitleggen wat we morgen gaan doen.
In de omgeving van de stad is een aantal dorpen met lokale stammen die nog vrij traditioneel leven, zover dat dit in de moderne tijd nog mogelijk is.
We gaan enkele van deze dorpen bezoeken en ook een wandeling staat op het programma.
De gids, een jonge vrouw van de Bahar stam, vraagt of we met de motorbike willen. Nou ben ik daar geen voorstander van, maar de gids weet me te overtuigen dat de beleving achter op een motorbike, vele malen groter is dan in een auto: dus ,.. vooruit dan maar .


30 juli.
Keurig op tijd komt de gids ons ophalen. Renée gaat bij haar achter op en ik mag als passagier mee met een andere jonge vrouw.
Helm op en op weg. Ik moet zeggen dat het me niet tegen viel achterop zo'n motor te zitten ( eigenlijk scooters) . Mijn "Chauffeur" is een 22 jarige dame die tijdens de rit van alles wil weten: hoe oud ik ben , of ik kinderen heb,.....echt een nieuwsgierig ding!
De rit is de moeite waard: we rijden in een mooie omgeving. Niet zo ruig als SAPA en Ningh Bingh er wordt hier van alles verbouwd. We zien rubber- en koffieplantages en verschillende gewassen. In het eerste dorpje dat we aandoen, wandelen we op onverharde wegen langs de slordig her en der gebouwde huizen.
Kinderen roepen spontaan naar ons goedendag. Leuk hoor!
De minderheden in deze streek liggen geregeld overhoop met de Vietnamese regering. De gids verteld ons dat de meeste inwoners van de dorpjes zich niet als vietnamees beschouwen, maar meer verwantschap voelen met het dichtbij gelegen Laos.
De regering probeert de grip op deze omgeving te verstevigen door Vietnamese boeren hier land te geven. Dat zet kwaad bloed bij de lokale bevolking: zij raken steeds meer land kwijt en voelen zich bedreigd in hun manier van leven.

Maar goed, genoeg over politiek. We zien in dit dorp de begraafplaats. Hoewel het Katholicisme ook hier terrein wint, wordt het merendeel van de doden nog traditioneel begraven.
In ruime familiegraven worden de doden begraven. Er worden offerandes gebracht en pas als de laatste in de familielijn is overleden kunnen de andere overledenen verder.
We wandelen verder langs rijstvelden die door de overvloedige regen er niet allemaal even goed bijstaan.

Verder op de scooter gaan we naar ons lunchadres die verscholen achter struiken ligt. Zouden we zelf nooit zijn gekomen. je kunt hier ook een visje vangen als je wilt. Rondom de visvijver zijn overdekte plekken waar op de vloer matten worden gelegd. Je zit op de grond en het eten wordt in grote schalen op de matten neergezet. Echt een leuke manier om de voortreffelijke maaltijd te gebruiken.

Na de lunch verder. Mijn chauffeur heeft een mondkapje op en als deze aan één kant losschiet wil ze deze weer omdoen. Hierdoor verliest ze even de controle over het stuur en slingeren we van de weg af. Gelukkig herstelt ze zich razendsnel en blijven we allebei op de scooter zitten.
Oeff, toch even schrikken, weet ik meteen waarom ik niet kapot ben van motorbiken!
het volgende dorp dat we aandoen heeft in het midden een soort gemeenschapshuis. Hier worden allerlei zaken besproken die met het wel en wee van het dorp te maken hebben.
We gaan een stuk de berg op om van het uitzicht te genieten. Op een smal pad bijna loodrecht omhoog ( bijna dus..:-) ) komen we na deze , gelukkig, korte klim op een prachtig uitzichtpunt. De bergen zijn voor een deel begroeid met door mensen aangeplant groen. De verder gelegen bergen zijn bedekt met tropische gewassen en bomen. In het dal baant de rivier zich in flauwe bochten een weg door de vallei: toch ook weer een mooi stukje Vietnam.
Na een uurtje wandelen zijn we weer terug in het dorp en gaat het op de gemotoriseerde tweewieler weer richting Kon Tum.
Aan het eind van de middag worden we afgezet bij het hotel. Alweer een ervaring rijker. Ik moet toegeven, op dat ene moment na, was het meerijden op de motorbike eigenlijk wel oké!

Morgen nog een dagje Kon Tum en dan 's avonds weer in de nachtbus naar Dalat.

groet,

Frank en Renée